Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024

Πρόταση της Καίτης Χαλιορή προς τον Δήμο Ύδρας για επαναξιοποίηση και επαναλειτουργία των στερνών και πηγαδιών του νησιού

  • Δευτέρα, 23 Αυγούστου 2021 13:58
  • 10'

H Εικαστικός και Ακτιβίστρια Καίτη Χαλιορή απέστειλε πρόταση με αναλυτικά σημεία προς τον Δήμο Ύδρας με θέμα: Στέρνες, πηγάδια, λειψυδρία, πυρκαγιά με σκοπό την επαναξιοποίηση και επαναλειτουργία των στερνών και πηγαδιών του νησιού, δηλαδή της υλικής πολιτιστικής κληρονομιάς μας.

Η Καίτη Χαλιορή έχει δημιουργήσει στο facebook την ομάδα Της Ύδρας το νερό




Η πρόταση:

Ύδρα, 23 Αυγούστου, 2021

Προς τον Δήμαρχο κ. Γιώργο Κουκουδάκη

και το ΔΣ Δήμου Ύδρας

Υπόψη της Επιτροπής Διαφύλαξης της Αρχιτεκτονικής και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ύδρας

Θέμα: Στέρνες, πηγάδια, λειψυδρία, πυρκαγιά

Αξιότιμε κ. Δήμαρχε,

Αξιότιμα μέλη του ΔΣ του Δήμου Ύδρας,

Η επιστολή αυτή είναι αποτέλεσμα σκέψεων και προβληματισμών πολλών ετών, αλλά η περίοδος των πυρκαγιών, του παρατεταμένου καύσωνα και της ήδη προϋπάρχουσας λειψυδρίας, υπήρξε η αφορμή ώστε να σας την απευθύνω τώρα. Ως καλλιτέχνης ασχολούμαι με την λειψυδρία εδώ και ένδεκα χρόνια και για τον λόγο αυτό, από το 2011, έχω δημιουργήσει το ακτιβιστικό project “World Water Museum”, το οποίο έχει πραγματοποιήσει πολλές δράσεις και συνεργασίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών για την επερχόμενη δραματική λειψυδρία, αλλά και την διάδοση των οικουμενικών αξιών του νερού. Επειδή πάντοτε σκόπευα, μέσα από αυτήν την δραστηριότητα, να ασχοληθώ ειδικότερα με θέματα του νησιού μας, θεώρησα ότι δεν πρέπει να ολιγωρήσω άλλο και ότι αυτή είναι η κατάλληλη ώρα.

‘Όλοι πλέον γνωρίζουμε τα περί κλιματικής αλλαγής και των επιπτώσεων στο περιβάλλον μας και κατά συνέπεια στην ζωή μας και στην καθημερινότητά μας. Ως Υδραίοι, συνηθίζουμε να αφηγούμαστε την ιστορία του πλούσιου σε πηγές και νερά νησιού μας, οι οποίες με τα χρόνια στέρεψαν. Η έλλειψη υδάτινων πόρων είχε σαν συνέπεια, οι πρόγονοί μας, που πριν από πέντε περίπου αιώνες εγκαταστάθηκαν στο νησί, να ασχοληθούν συστηματικά με την συλλογή του νερού της βροχής (Rainwater Harvesting, RWH) δημιουργώντας ζωογόνες στέρνες ή να σκάψουν πηγάδια ώσπου να βρουν τη φλέβα του νερού στον υδροφόρο ορίζοντα.

Αυτά τα ανθρώπινα έργα (που χρονολογούνται, ως πρακτική, εδώ και αρκετές εκατοντάδες χρόνια ) διαδραμάτισαν ουσιαστικό ρόλο στην οργάνωση του οικισμού και της κοινωνίας της Ύδρας και έχουν ενσωματωθεί, για δεκαετίες ή και αιώνες, μέσα στα σπίτια μας. Μέχρι σχετικά πρόσφατα, αποτελούσαν την μόνη πηγή νερού στο νησί και μαζί με τα ψηλά πεζοδρόμια, τα σαμάρια, τα χρηστικά αντικείμενα (κουσιά, βρύσες, στάμνες, λούκια κλπ) συνιστούν υλικές μαρτυρίες της σκληρής ζωής και της πάλης των προγόνων μας με το στοιχείο της φύσης που είναι τόσο απαραίτητο για την επιβίωση.

Οι στέρνες, εκτός από της αυλές και τα περιβόλια, υπάρχουν, όπως είπα, και μέσα στα σπίτια μας. Βρίσκονται σιωπηλές κάτω από τις κουζίνες μας ή ακόμα και κάτω από τις κρεβατοκάμαρές μας. Σε μεγάλη ηλικία, συνειδητοποίησα ότι καθόλα τα παιδικά μου χρόνια έτρωγα, έπαιζα ή κοιμόμουν πάνω από έναν σώμα νερού. Τον ήχο από το “κουσί” που πέφτει στην στέρνα και τον συγκεκριμένο αντίλαλό του τον έχουμε όλοι μας καταγεγραμμένο στην μνήμη μας και τον ξεχωρίζουμε από κάθε άλλον ήχο νερού.

Θέλω λοιπόν να καταλήξω ότι διαθέτουμε, ένα τοπικό δυναμικό της υλικής πολιτιστικής μας κληρονομιάς και της λαϊκής μας παράδοσης. Τα δε τεκμήρια της αποθήκευσης και της χρήσης του νερού αποτελούν ένα κομμάτι της ιστορίας του νησιού και το κοινό πολιτιστικό μας κεφάλαιο. Οι στέρνες μας ενταγμένες μέσα στους χώρους των σπιτιών μας, δίκτυο από υδάτινες κουκίδες σπαρμένες στον οικιστικό ιστό της Ύδρας, έχουν μετασχηματιστεί σε ζωντανά μνημειακά στοιχεία, άρρηκτα συνδεδεμένα με τα άλλα ιστορικά και πολιτιστικά μνημεία και δεν μπορεί να απομονωθούν και να αφεθούν στην τύχη, στην κρίση και στην διάθεση των εκάστοτε ιδιοκτητών.

Εκτός όμως από όλα τα παραπάνω οι στέρνες και τα πηγάδια αναδεικνύονται πλέον σε πολύτιμες αειφόρες λύσεις για την αντιμετώπιση των αναγκών σε οικιακό επίπεδο. Η συνεχής αύξηση της κατανάλωσης νερού που βασίζεται στην αφαλάτωση, απαιτεί αυξημένο κόστος και σημαντική δαπάνη ενέργειας, εκτός από τις σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις που επιφέρει και πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Αντίθετα η χρήση του βρόχινου νερού θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά το έξοδο της κατανάλωσης από το δημοτικό δίκτυο και τέλος θα εξασφάλιζε αποτελεσματικά την επάρκεια νερού σε περιόδους διαφόρων κρίσεων. Ως πιθανότερη κρίση θεωρείται μια παρατεταμένη περίοδος ανομβρίας/λειψυδρίας, η οποία δεν πρέπει να μας φαντάζει ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος που εξετάζουν οι επιστήμονες και ανησυχούν, ενώ ο τύπος βρίθει άρθρων που επισημαίνουν ότι “ο πόλεμος του νερού έχει αρχίσει”. Επιπλέον πρέπει να λάβουμε υπόψη το ενδεχόμενο ότι το σύστημα της αφαλάτωσης, που μας δίνει μια αίσθηση επάρκειας και συνεχόμενης τροφοδοσίας, μπορεί, για κάποιο λόγο, να τεθεί εκτός λειτουργίας. Έχοντας ως πιθανό ενδεχόμενο το ζοφερό μέλλον για το οποίο μας μιλούν οι επιστήμονες, πως μπορούμε να αδιαφορήσουμε και να παραδώσουμε τις διαθέσιμες στέρνες μας στο έλεος κάθε ιδιοκτήτη;

Όσο κι αν θέλω να αποφύγω να κινδυνολογήσω, δεν μπορώ σε όλα τα παραπάνω να μην προσθέσω και τον υπαρκτό κίνδυνο πυρκαγιάς. Εκδήλωση πυρκαγιάς σε τόπο χωρίς αποθέματα νερού είναι καταστροφική. Κυρίως αν αυτή, εκτός από τις γύρω ορεινές περιοχές, εκδηλωθεί μέσα στον κατοικημένο ιστό του οικισμού της Ύδρας. Σε αυτή την περίπτωση οι στέρνες θα μπορούσαν να αποτελέσουν την λύση αποτελεσματικής προστασίας. Δεν θέλω καν να σκεφτώ την περίπτωση πυρκαγιάς στον οικισμό της Ύδρας και τη ταυτόχρονη αδυναμία λειτουργίας του δημοτικού δικτύου ύδρευσης ή των συστημάτων πυρόσβεσης.

Για κάθε περίπτωση από τις προαναφερθείσες, το νησί μας έχει το κληρονομημένο πλεονέκτημα να διαθέτει στέρνες. Έρχομαι λοιπόν στην κρίσιμη ερώτηση:

“Πως επιτρέπουμε αυτό το υλικό πολιτιστικό και ιστορικό μας κληροδότημα, την πηγή εσόδων, το δοκιμασμένο σύστημα προστασίας, που οι πρόγονοί μας πάλεψαν να δημιουργήσουν, εμείς να το παραδώσουμε χωρίς τύψεις, στα χέρια οποιουδήποτε ιδιοκτήτη θέλει να το μπαζώσει να το καταστρέψει, να του αλλάξει χρήση η να το αφήσει παροπλισμένο να στεγνώσει;”

Σας ζητώ λοιπόν να εξετάσετε τις προτάσεις μου και να προβείτε στις απαραίτητες ενέργειες (προς την πολεοδομία, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, το Υπουργείο Πολιτισμού και κάθε σχετική υπηρεσία) προκειμένου να αποδώσουμε στις στέρνες, αλλά και στα πηγάδια μας, την έννοια της υλικής πολιτιστικής κληρονομιάς, να τα διαφυλάξουμε ως τέτοια, να τα επανα-αξιοποίησουμε και να τα επαναλειτουργήσουμε. Αναρωτιέμαι αν εμπίπτουν ή όχι (και ποιές) στον νόμο 3028/2002-§2 (ακίνητα μνημεία και χώροι), άρθρο 2, περίπτωση β (αα) (ββ) και άρθρο 6, περίπτωση 1β, 1γ & 4

https://www.e-nomothesia.gr/kat-arxaiotites/n-3028-2002.html

https://www.law-archaeology.gr/index.php/el/vasikoi-oroi

Σε συνέχεια λοιπόν όλων όσων προανέφερα σας παραθέτω κάποιες αρχικές προτάσεις:

ΛΕΙΨΥΔΡΙΑ

  1. Να επεκταθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η πρακτική της συλλογής του βρόχινου νερού με πρωτοβουλία του δήμου βασισμένη σε σχέδιο. Να γίνουν ενεργές όλες οι παροπλισμένες στέρνες του νησιού και να αποκτήσουν αντλία νερού και μάνικα αρκετών μέτρων.
  1. Να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες ώστε καμία στέρνα στο μέλλον να μην αλλάζει χρήση, να μην μπαζωθεί ή να καταστραφεί με οποιοδήποτε τρόπο, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στα σπίτια που πωλούνται και αλλάζουν ιδιοκτήτη. Αντίθετα ο νέος ιδιοκτήτης να είναι υποχρεωμένος να συντηρήσει και να εξασφαλίσει την λειτουργία της στέρνας του. Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν, ενώ τα σπίτια της Ύδρας είναι χαρακτηρισμένα ως παραδοσιακά, να μην υπάρχει μέριμνα για την διατήρηση της στέρνας και απαγόρευση της καταστροφής της ή της αλλαγής χρήσης της!
  1. Να συντηρηθούν και να επισκευαστούν τα λούκια και τα κεραμίδια που τροφοδοτούν τις στέρνες, όπου έχει σταματήσει η τροφοδοσία λόγω καταστροφής τους.
  1. Να διερευνηθεί από τον Δήμο αν υπάρχει η δυνατότητα να επιδοτηθούν οι κάτοικοι και να δοθούν αντίστοιχα κίνητρα ώστε να προβούν στις παραπάνω ενέργειες που αφορούν τις στέρνες.
  1. Να επιθεωρηθούν όλα τα πηγάδια του νησιού και να εξεταστεί από ειδικούς η περίπτωση της επαναλειτουργίας τους, εφόσον αυτό είναι εφικτό, ακόμα και αν δεν δίνουν πόσιμο νερό.
  1. Να προχωρήσει ο δήμος σε μια ευρύτερη πολιτική σχετικά με την εξοικονόμηση και γενικότερα την συντήρηση και διαχείριση των υδάτινων πόρων του νησιού. Να ζητηθεί συνεργασία υδρογεωλόγων προκειμένου να μας καθοδηγήσουν για τεχνικά θέματα που δεν γνωρίζουμε και να μας δώσουν περεταίρω οδηγίες και υποδείξεις. Να γίνει αναβίωση παραδοσιακών πρακτικών αξιοποίησης του βρόχινου νερού με σχέδιο και έλεγχο.
  1. Να εφαρμοστεί πρόγραμμα ευαισθητοποίησης των δημοτών, των επαγγελματιών και των επισκεπτών γύρω από πρακτικές εξοικονόμησης του νερού. Να απευθυνθεί ο δήμος προς όλους τους επισκέπτες, με γραπτή οδηγία, με την οποία θα ενημερώνονται ότι το νησί δεν διαθέτει ιδιαίτερους υδάτινους πόρους και να ζητά ευγενικά την εξοικονόμησή τους. Η οδηγία πρέπει να αναρτηθεί από όσους διαθέτουν καταλύματα, πανσιόν, ξενοδοχεία, καφετέριες, εστιατόρια κλπ. αλλά και στις ανακοινώσεις στα δημόσια ταμπλό. Διανύουμε την περίοδο της full season. Είναι αδιανόητο να μην έχουν υπάρξει από τον δήμο οδηγίες προς τους επισκέπτες, του νησιού σχετικά με την εξοικονόμηση νερού.
  1. Να βρεθεί ο τρόπος ώστε να μειωθεί το κόστος του νερού που παρέχεται από το δίκτυο. Όπως είναι ευρέως γνωστό οι εταιρίες είναι έτοιμες να ιδιωτικοποιήσουν το υπερπολίτιμο νερό με στόχο το κέρδος τους και μόνον. Αντιλαμβανόμαστε τα περί “ανταποδοτικών υπηρεσιών” τα οποία ισχυρίζονται οι δήμοι, αλλά δυστυχώς το ακριβό νερό θα αποτελέσει ένα τετελεσμένο και παγιωμένο προηγούμενο, το οποίο θα ενισχύσει την θέση εκείνων που καραδοκούν να έρθουν με σκοπό την ιδιωτικοποίηση και την αύξηση της τιμής. Οφείλουμε να νοηματοδοτήσουμε το νερό ως στοιχείο με ιδιαίτερο τοπικό και ιστορικό χαρακτήρα και να αναδείξουμε ως αξίωμα ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ, αλλά ένα φυσικό αγαθό το οποίο θα διεκδικήσουμε να παραμείνει προσιτό και φτηνό για όλους.

ΠΥΡΚΑΓΙΑ

Ας έρθουμε τώρα στην περίπτωση της πυρκαγιάς από την οποία το νησί μας έχει ήδη “πικράν πείραν” αφού την έχει πληρώσει με ψυχές.

  1. Κάθε σπίτι να διαθέτει πυροσβεστήρες (αριθμό ανάλογο του μεγέθους) οι οποίοι να αναγομώνονται στην ενδεδειγμένη ημερομηνία.
  1. Όλες οι στέρνες. όπως προανέφερα, να έχουν αντλία νερού και να υπάρχει στον χώρο μάνικα που να μπορεί να το μεταφέρει σε ικανή απόσταση. Το ίδιο να ισχύει και για τις υπάρχουσες πισίνες.

Θα μου πείτε υπάρχει το πυροσβεστικό όχημα και οι κρουνοί πυρόσβεσης. Συμφωνώ, αλλά (εκτός από το γεγονός ότι για διάφορους λόγους οι κρουνοί μπορεί να μην λειτουργήσουν σωστά και ότι το πυροσβεστικό όχημα δεν μπορεί να εισέλθει μέσα στο πυκνά δομημένο κομμάτι της Ύδρας και να ανέβει σκάλες) η ύπαρξης στέρνας και μάνικας πλησίον μιας ενδεχόμενης πυρκαγιάς, αναμφισβήτητα θα συμβάλει ώστε να σβήσει γρηγορότερα, αποτελεσματικότερα και θα περιορίσει τις ζημιές και την πιθανή επέκτασή της.

  1. Να επιθεωρούνται με τον συστηματικότερο τρόπο ώστε να λειτουργούν άψογα οι κρουνοί, οι δεξαμενές και τα συστήματα άντλησης στους δημοτικούς χώρους (φέτος λέχθηκε ότι υπήρξε δολιοφθορά. Κλοπή της μπαταρίας από την γεννήτρια του συστήματος πυρόσβεσης και καταστροφή του σωλήνα σύνδεσης με τη δεξαμενή αποθήκευσης νερού. Επιπλέον κυκλοφορούν φωτογραφίες στο fb με κατεστραμμένες πυροσβεστικές φωλιές).
  1. Να γίνουν ομιλίες από ειδικούς και να εκδοθούν έντυπες οδηγίες προκειμένου να ενημερωθούν οι κάτοικοι για τον τρόπο αποφυγής πυρκαγιάς αλλά και για τον τρόπο κατάσβεσης και διαφυγής σε (ω μη γένοιτο) περίπτωση ανάγκης.
  1. Να υπάρξει γενικότερα εκπόνηση σχεδίου του δήμου για αντιμετώπιση και της λειψυδρίας αλλά και της πυρκαγιάς.
  1. Να υποστηριχτεί περεταίρω το πυροσβεστικό κλιμάκιο Ύδρας.
  1. Να αναζητηθούν πόροι για όλα τα παραπάνω.

Η εγρήγορση και η ενσυνειδητότητα στην παρούσα στιγμή απαιτεί να αναλάβουμε όλοι μαζί την ευθύνη για μέλλον του νησιού και των κατοίκων και να επικεντρωθούμε εδώ και τώρα στις ενδεδειγμένες ενέργειες και λύσεις. Να αναδείξουμε τα μηνύματα, τις αξίες, τα διδάγματα που μας κληροδοτήθηκαν από τις προηγούμενες γενιές και να τα έχουμε ως πυξίδα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που αφορούν την αειφόρο διαχείριση του πολύτιμου αυτού αγαθού.

Ας παραδειγματιστούμε από την περίπτωση των Παξών που οι στέρνες τους αποτελούν πλέον την πολιτιστική τους κληρονομιά. Ήδη από την εικοσαετία 1960-1980 (!) αξιοποίησαν πρόγραμμα δανειοδοτήσεων από την Αγροτική Τράπεζα και κάθε σπίτι απέκτησε τη δική του στέρνα. Το 2005, απέκτησαν συστήματα αφαλάτωσης του θαλασσινού νερού και έτσι το νησί έχει πλέον επάρκεια σε καλής ποιότητας νερό.

“Οι στέρνες επανέρχονται στα ελληνικά νησιά”

Σας παραθέτω αυτούσιο το άρθρο του Γιώργου Λιάλιου, που δημοσιεύθηκε στις 28.03.2015 στην εφημερίδα «Καθημερινή» με τίτλο

https://www.kathimerini.gr/life/environment/809181/oi-sternes-epanerchontai-sta-ellinika-nisia/      

     Στα αιγαιοπελαγίτικα νησιά, στη Μάνη, στους Παξούς και σε κάθε άνυδρη γωνιά της χώρας, οι στέρνες ήταν κομμάτι της οικιακής οικονομίας. Υπόγειες ή στην επιφάνεια, λιθόκτιστες ή πελεκητές, θεωρούνταν σημαντικό περιουσιακό στοιχείο, αφού εξασφάλιζαν το πιο πολύτιμο αγαθό για το σπίτι ή το χωράφι. Η έλευση των δικτύων ύδρευσης και ακολούθως του τουρισμού τις «εξαφάνισε», χωρίς ωστόσο η ανάγκη για νερό να έχει καλυφθεί. Με πρωτοβουλία ιδιωτικής εταιρείας τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια για την επανένταξη των υδατοδεξαμενών για την κάλυψη αναγκών σε σχολεία και δημόσιες υποδομές στα νησιά.

     Οι στέρνες δεν είναι βέβαια ελληνική «εφεύρεση», αφού απαντούν σε όλες τις μεσογειακές χώρες (και σε κάθε άνυδρη γωνιά του πλανήτη), ούτε εμφανίστηκαν τον τελευταίο αιώνα. «Οπως μας αποκαλύπτει η αρχαιολογική έρευνα, στέρνες υπήρχαν στην Ελλάδα ήδη από τη μινωική εποχή. Στην αρχαία Αθήνα ήταν πολύ διαδεδομένες, παρότι υπήρχαν υδραγωγεία. Μάλιστα, ο Αριστοτέλης έγραψε ότι έπρεπε να υπάρχουν σε κάθε σπίτι, ώστε η πόλη να έχει επάρκεια νερού σε περίπτωση πολέμου», εξηγεί στην «Κ» ο κ. Δημήτρης Κουτσογιάννης, καθηγητής υδρολογίας και υδραυλικών έργων στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ.

     «Οπως ήταν επόμενο, η δημιουργία μοντέρνων συστημάτων ύδρευσης εξαφάνισε σταδιακά τις στέρνες από τα αστικά κέντρα. Στα νησιά, όμως, εκεί όπου δεν φθάνει το δίκτυο ύδρευσης, παραμένουν. Ακόμη κι εκεί που δεν το περιμένεις: για παράδειγμα στην Κεφαλονιά δεν υπάρχει μεν έλλειψη νερού, αλλά το έδαφος είναι τέτοιο που δεν συγκρατεί το νερό και έτσι οι στέρνες χρησιμοποιούνται ακόμη για τις ανάγκες των σπιτιών».

     Οι στέρνες έφυγαν από πολλές περιοχές, αλλά όχι και το πρόβλημα. «Στην Κύπρο, για παράδειγμα, τοποθετούν στις ταράτσες των σπιτιών δεξαμενές τις οποίες γεμίζουν όταν το δίκτυο έχει πίεση, για να εξυπηρετούνται σε περίπτωση διακοπής», λέει ο κ. Κουτσογιάννης. «Αυτό μας δείχνει ότι η στέρνα ή η δεξαμενή παραμένει μια αειφορική λύση για την αντιμετώπιση των αναγκών σε οικιακό επίπεδο».

 

 

Σε 28 νησιά

Από το 2008 μία ιδιωτική εταιρεία (Coca-Cola 3Ε) σε συνεργασία με τον διεθνή οργανισμό Global Water Partnership-Meditettanean (GWP-Med) ξεκίνησε ένα πρόγραμμα συλλογής ομβρίων στα νησιά. Στο πλαίσιο του προγράμματος, που έχει φθάσει σε 28 νησιά των Κυκλάδων και των Δωδεκανήσων έχουν εγκατασταθεί ή επισκευαστεί 50 συστήματα συλλογής ομβρίων υδάτων και 3 μονάδες παραγωγής πόσιμου νερού, που επιτυγχάνουν ετήσια εξοικονόμηση 62,4 εκατ. λίτρων νερού. Πέρυσι μέσω της πρωτοβουλίας εγκαταστάθηκαν δύο υπόγειες δεξαμενές συλλογής ομβρίων υδάτων στο δημοτικό σχολείο και το γυμνάσιο των Λειψών, καθώς και στο δημοτικό Αλίντων στη Λέρο, αποκαταστάθηκε το σύστημα συλλογής ομβρίων υδάτων του δημοτικού και νηπιαγωγείου Πλάκας στην Πάτμο, ενώ εγκαταστάθηκε εφεδρική δεξαμενή στο ταχυδιυλιστήριο της λιμνοδεξαμενής της Αστυπάλαιας. Για την υλοποίηση των έργων υπεγράφη σύμφωνο συνεργασίας ανάμεσα στους δύο εταίρους και στις τοπικές Αρχές των νησιών. Ενώ με την έγκριση του υπ. Παιδείας η δημιουργία των υδατοδεξαμενών αξιοποιήθηκε από τους εκπαιδευτικούς σε προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης των μαθητών και προβλήθηκε στις τοπικές κοινωνίες. Στόχος της ενδιαφέρουσας πρωτοβουλίας, η προβολή βιώσιμων μεθόδων για την ενίσχυση της διαθεσιμότητας του νερού σε τοπικό επίπεδο και η εκπαίδευση των νέων για τη σωστή διαχείριση του νερού.

 

Πέρα όμως από τις μεμονωμένες ιδιωτικές πρωτοβουλίες, μήπως θα έπρεπε οι στέρνες να επανενταχθούν στην αρχιτεκτονική των νησιών; «Πιστεύω ότι η δημιουργία μιας μικρής στέρνας θα έπρεπε να επιβάλλεται από ένα νομοθετικό πλαίσιο σε όλες τις νέες οικοδομές στις άνυδρες περιοχές», λέει ο κ. Κουτσογιάννης. «Σε πολλές πόλεις της Ευρώπης η κατασκευή τους είναι υποχρεωτική, όχι για να αντιμετωπιστεί η λειψυδρία, αλλά για να συγκρατείται το νερό σε μεγάλες βροχοπτώσεις και να μην προκαλούνται πλημμύρες. Το παρελθόν μας μπορεί να μας διδάξει πολλά».

Θέλω να πιστεύω ότι το ΔΣ της Ύδρας έχει την διορατικότητα να προβλέψει και την ικανότητα να εγκαταλείψει τις παγιωμένες αντιλήψεις για την έως σήμερα καθημερινότητα. Ότι έχει αντιληφθεί πως όλα γύρω αλλάζουν και όσα γνωρίζαμε, πρέπει να επαναπροσδιοριστούν και να επανασχεδιαστούν. Ελπίζοντας δε ότι θα αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν και θα μεριμνήσει ώστε να προετοιμαστεί το νησί μας για ό,τι δυσοίωνο προβλέπεται για το μέλλον, ολοκληρώνω τη πρώτη δική μου προσέγγιση επί του θέματος.

 

Υπάρχουν σημαντικές άλλες προτάσεις, τις οποίες θα ήθελα να σας καταθέσω σε δεύτερο χρόνο, οι οποίες έχουν θέμα την ανάδειξη και προβολή του νησιού και την αύξηση της επισκεψιμότητας κατά την χειμερινή νεκρή περίοδο, πάντοτε με πυρήνα και θεματική το ΝΕΡΟ, και θα ήθελα να μου δώσετε την ευκαιρία να σας τις παρουσιάσω, ελπίζοντας ότι θα τις βρείτε ενδιαφέρουσες.

Προς το παρόν αναμένω την θέση σας επί των προτάσεων που σας παρέθεσα και σε σύντομο χρονικό διάστημα ελπίζω να έχω την απάντησή σας.

Με εκτίμηση

Καίτη Χαλιορή

keti.haliori@yahoo.com

http://worldwatermuseum.com/