Η θάλασσα είναι γαληνεμένη και το σκάφος τής κάνει ανέμελα μια χαρακιά, που όμως γρήγορα επανέρχεται στα κανονικά της. Ήλιος μέσα στην βάρκα. Πολλή ζέστη, μάτια που από την αντηλιά δυσανασχετούν. Νηφάλια μεταξύ μας κοιτάγματα, παραλίες που σιγά – σιγά μένουν πίσω και η σιγουριά του λεμβούχου που τιθασεύει έμπειρα την βάρκα πάνω στα απόνερα που άφησαν τα μεγαλύτερα σκάφη.
Μ’ έναν ελιγμό προσεγγίζουμε στην παραλία. Καθάρια υδραίικα, αγαπημένα νερά, βράχοι καφεκόκκινοι, βότσαλα κακοτράχαλα που δυσκολεύουν τα πέλματά μας και τέλος η απόλυτη άφεση στο νερό και αυτή η αλμυρή λαχτάρα να επιθυμείς να χαρείς αυτή την υδάτινη άπλα και να σταματήσει εδώ το ρολόι του χρόνου. Μυρίζει καλοκαίρι, βρέχεις τα μαλλιά σου με μια βουτιά και χαμογελάς γιατί φύση και άνθρωπος γίνονται ένα.
Φορώντας την μάσκα σου, βλέπεις τον βυθό του νησιού σου και χαίρεσαι σαν παιδί. Ψάρια γυαλιστερά, πολύχρωμα, άλλοτε διεκδικητικά, άλλοτε ακολουθώντας το κοπάδι τους κι άλλοτε ψάχνοντας να τσιμπήσουν κάτι από τον ανακατεμένο βυθό!
Πόση δύναμη αντλείται από τις χαλαρές αυτές στιγμές. Ίσως είναι άνισο αλλά πράγματι λίγες μέρες ανάπαυλας, αρκούν να δράσουν κατευναστικά για έναν ολόκληρο χρόνο και έναν κρύο χειμώνα που σε περιμένει!
Στην Ύδρα, το καλοκαίρι είναι ανάγλυφο! Όλες οι ομορφιές της, μαζί με την νησιώτικη αύρα της, παίρνουν μια ανάγλυφη μορφή. Σαν ένα πανάκριβο γλυπτό που τα σχέδια και τα σχήματά του, αφήνουν την ηρεμία της βάσης τους και ξεπηδούν προς τα έξω εντυπωσιακά και επιβλητικά!
Ελένη Χριστοδούλου
